ÇOK GEÇ OLMADAN
Son günlerde ne çok hüzünlendi yüreğimiz değil mi?
Şimdi;
Bir damla suya muhtaç kır çiçekleri gibi muhtacız Rabbimin merhametine.
Oysa biz, aciz bir kulduk!
Dünyayı biz yarattık gafletine düşmekti bizim bu dünyaya olan zulmümüz.
İncittik bastığımız toprağı, içtiğimiz suyu, yediğimiz yemeği, israf ettik doğayı, dengesini bozduk.
Oysa biz aciz bir kulduk!
Bir sözümüzle ne çok kalp kırdık, çocukların gülümsemesinden çaldık, göklerde uçurtmalara yer bırakmadık.
Diktik beton mezarları doğanın bağrına, yaraladık, kanattık, acıttık, hiç acımadık.
Oysa biz aciz bir kulduk!
Asırlarca yaşayacak gibi mal mülk biriktirdik, halbuki; yolcuyduk bu dünya, biraz oyalanıp gidecektik.
Şimdi dağlar taşlar dile geldi, duyabilene ve haykırıyor;
__Ey insanoğlu, kendine gel, gözle görünmeyen ve inanmaya tereddüt ettiğin Allah cc, seni gözle görünmeyen bir virüsle imtihan ediyor.
Evet değerli insanlar, haydi biraz toparlanalım, o derinlere gizlediğimiz insani değerlerimizi ortaya çıkaralım, sevelim birbirimizi, doğayı ve tüm canlıları, çok geç olmadan.
Bugün ölecekmiş gibi yönelelim Rabbimize ve hiç ölmeyecekmiş gibi de, emek verelim insanlık adına güzel işlerde.
Umudumuzu yitirmeden, pes etmeden.
Sevgi ile dua ile.
Bahriye Gürpınar Geredeli
Sosyolog_Yazar_Aile Danışmanı